Φτερουγίσματα κι άλλα ξελογιάσματα της Άνοιξης (only in Greek)

Υπάρχει κι αυτή η πλευρά του έρωτα....

Χωρίς δάκρια κι ανάσες από ουίσκι...

Η αίσθηση που νόμιζες πως χάθηκε μ' όλα, όσα έζησες τα τελευταία χρόνια...
που πίστευες πως δεν θα σου ξυπνήσει πια...
Τελικά υπάρχει χώρος!

Σε κάνει να αστράφτεις με 'ενα χαμόγελο,
μα να ονειρεύεσαι με μέτρο απ' το φόβο της αβεβαιότητας.

Όλο αυτό που σου 'ρθε, χωρίς να το περιμένεις,
κάνει την καρδιά σου να χτυπά πιο δυνατά,
νιώθεις πιο ζωντανός από χθες,
αγαπάς πιο πολυ τη ζωή.

Κι ας βουτάς στα βαθειά όταν σου λείπει,
όταν δεν απαντά,
όταν δεν ανταποκρίνεται,
όταν φοβάται πιο πολύ ίσως κι από εσένα,
όταν περιμένεις και δεν έρχεται...

Είσαι ευτυχής και τυχερός που σου χαρίζεται λίγη μαγεία ακόμα, ότι κι αν γίνει.

Είναι όμορφο να αραδιάζεις σάχλες,
να ονειρεύεσαι ταξίδια και φιλιά,
τα πρωινά να χαμογελάς δίχως άλλο λόγο,
παρά μόνο επειδή η καρδιά χτυπά πιο δυνατά.


Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, διόλου τυχαία μου μοιάζει, απλά χρωματισμένη από την διαθέση για ρέμβη.